Περισσότερο από την πρόκριση, παίζει το μέλλον της!

Η αλήθεια είναι ότι μέσα στην τόσο έντονη αθλητική επικαιρότητα των ημερών, με Εθνική μπάσκετ στο Παγκόσμιο, με αλλαγές προπονητών, με τελευταίες μεταγραφικές πινελιές και με VAR, αυτή η συγκέντρωση της Εθνικής ποδοσφαίρου για τους αγώνες με Φινλανδία (εκτός) και Λιχτενστάιν (εντός) έχει περάσει στα ψιλά. Για να μην πούμε στο... ψηλό, αλλά αυτή είναι μια κουβέντα την οποία η ίδια η Εθνική πρέπει να αλλάξει.

Και αυτό είναι που κάνει τόσο σημαντικό το επόμενο τρίμηνο για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Στην Φινλανδία την Πέμπτη (05/09, 21:45) η Εθνική παίζει μια διοργάνωση. Μια ολόκληρη τελική φάση. Και το χειρότερο; Δεν παίζει καν την πρόκριση, η νίκη δεν την προσφέρει. Παίζει τον μη αποκλεισμό. Παίζει για να μείνει ζωντανή με όσες πιθανότητες στο κυνήγι μιας τελικής φάσης μετά από δύο χαμένες.

Κυρίως μετά από έξι χρόνια μεγάλης απογοήτευσης, λανθασμένων χειρισμών και χωρίς ίχνη προοπτικής. Αντιλαμβάνεται, λοιπόν, κανείς ή τουλάχιστον θα έπρεπε να αντιλαμβάνεται πόσο σημαντικά είναι αυτά τα ματς για την Εθνική μας, ειδικά αυτό με την Φινλανδία.

Κι όμως, όση σημασία και να έχει για έναν τόσο σημαντικό στόχο, όπως η πρόκριση στην τελική φάση ενός Euro, δεν έχει μεγαλύτερη από αυτό που πραγματικά παίζει η Εθνική στην Φινλανδία, στο επόμενο ματς με τον Λιχτενστάιν, σε εκείνα που ακολουθούν τον Οκτώβριο ή και σε εκείνα τον Νοέμβριο, όταν και ολοκληρώνονται τα προκριματικά.

Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα στην πραγματικότητα παίζει το μέλλον του. Αν η όποια προσπάθεια, με τον νέο προπονητή και το νέο σχήμα, εγκλωβιστεί σε ένα 90λεπτο, είτε αυτό είναι καλό είτε είναι κακό, πολύ δύσκολα θα μπορέσει να έχει συνέχεια. Το πιο σπουδαίο ζητούμενο, όμως, είναι αυτό. Η συνέχεια.

Αυτή δεν μπορεί να την εξασφαλίσει η Φινλανδία. Δεν μπορεί, με τόσα που έχει περάσει η Εθνική τα τελευταία χρόνια, να την εξασφαλίσει ούτε καν η ίδια η πρόκριση. Θα την εξασφαλίσει μια πορεία διάρκειας, συνέπειας και ασφαλώς αξιοπρέπειας. Επίσης, ένα πλάνο το οποίο δεν θα κριθεί σε 90 ή σε 180 λεπτά. Αλλά σε μια διαδρομή μηνών που θα δείχνει πρόοδο, αγωνιστική και μη, εξέλιξη και μια σειρά από σημάδια που καλύτερα από όλους μπορούν να αντιληφθούν οι ίδιοι οι άνθρωποι της ομάδας αν από μέρα σε μέρα ή αν θέλετε από συγκέντρωσε σε συγκέντρωση προστίθενται ή όχι.

Ο αγώνας με την Φινλανδία, λοιπόν, ασφαλώς και είναι καθοριστικός. Αλλά όχι περισσότερο από εκείνον με το Λιχτενστάιν. Ή εκείνους που θα ακολουθήσουν. Δεν είναι πιο καθοριστικός ούτε από τις προπονήσεις στη διάρκεια της εβδομάδας. Ή από την συμβίωση. Από τον συνολικό τρόπο λειτουργίας.

Για να φτιάξει η Εθνική το μέλλον της, όσο δύσκολο και αν φαντάζει τούτο αυτή τη στιγμή, πρέπει κάθε στιγμή της, είτε είναι αγωνιστική είτε όχι, να λειτουργήσει σωστά. Ομαδικά. Και με πλάνο. Αυτό παίζεται στην Φινλανδία, περισσότερο από το τελικό αποτέλεσμα. Διότι ακόμη και να έρθει η νίκη, αν όλα τα υπόλοιπα πάσχουν, δεν θα έχει κανένα απολύτως νόημα!